یادداشت 111-بازی

نسیم آرومی می وزه و حریر سفید و بلند پشت پنجره رو به رقص در میاره...پشت پنجره یه دریاچه کوچیک و سبز که سنجاقک های تابستونی روش پرواز می کنند...چشمامو بستم و نور خورشید پشت پلکامو میسوزونه ....صدای سکوت و طبیعت داره وادارم می کنه تا منم جزئی از طبیعت بشم...

صدای باد لای پچ پچه ی درختای صنوبر و میوه دار....صدای قل قل سماور و دو تا لیوان چایی سیب که مامان میریزه توی لیوان دسته دار بزرگا و به همراه پولکی و شکلات تلخ میاره اتاق

زندگی زندگی زندگی

زندگی یه چشم اندازه...یه معجزه...یه رویا...یه کابوس...یه بازی...اگه وارد بازی زندگی نشدید بدونید دنیا به شما یه چشم نخودی نگاه می کنه . ...

من بازیکنم...همیشه بودم...یه دختر بداخلاق که همیشه از همه کس طلبکار بود و صدای جیغ جیغاش همرو اذیت می کرد...ببین زندگی ازین بازیکن داره یه سنگ صبور می سازه که به همه مشکلات کمرشکنش بگه دیگه مهم نیست...

صبر کردن....

یا در ذاتت وجود داره یا ذره ذره یاد می گیری ...در ذات من که نبود...می دونی یاد چی افتادم؟؟اونجایی که انیمیشن پاندای کونگفوکار زندگی مانتیس(ملخه)رو نشون داد...اینکه اون چجوری یاد گرفت صبر کنه تا از دست خوک هایی که زندانیش کرده بودن فرار کنه  ..

زندگی بازی می کنه ..اونم بازی فکری و معمایی...فکر می کنی ساده است؟عور می کنی هر کار و حرکتی که می کنی بی اثره؟؟نه دختر!این بازی هوش کیهانه ...پس به بازی خوش اومدی بازیکن جیغ جیغو ....

پ.ن:حالم خوبه ولی تپش قلب دارم...احتمالا برای کورتون...

پ.ن2:بارون بارید..رعد و برق شد...کوکو درست کردم  خرد شد...

پ.ن3:از فرش ترنج 21 رج مونده  .

پ.ن4:قسمت اول یادداشت مربوط به خوابمه

)

پ.ن5:تا اخرین لحظه امیدوار باش