یادداشت 107-فقط به انجیر ها فکر کن

قلاب قالی رو جور کردم و دوباره چرخ صنعتگری کوچیکم راه افتاد! راستی تابلو فرش سیب چین رو هم پرداخت کردم و اوردم خونه...حالم کم و بیش خوبه اما نمی دونم چرا دماغم سنگینه و خوب نمی تونم باهاش نفس بکشم شاید برای پرز های قالی باشه ...باید ماسک بزنم...شاید هم نه...

خیلی دلم می خواد عکساشونو بذازم بلاگ ولی چون با موبایل می نویسم نمیشه..حیف

من و مامان امروز تصمیم گرفتیم بریم روستا..جهت مهمانی در خانه خاله و ایضا مذاکره برای بافت فرشش و دریافت پول و اینا...خدا کنه همه چی درست بشه...ماهی کوچولو داره با تنها باله سالمش شنا کرال میره...

دو ماه از بیکاریم میگذره....هنوز شغل دلخواهمو پیدا نکردم...دلم می خواد کار هنری کنم بیشتر به روحیه ام سازگاره و توش موفق ترم...26روز دیگه داروم تموم میشه و باید 300تومن پول جور کنم...باید فرش خاله رو ببافم

در این مدت بیکاری ترنج رو بافتم و تقریبا آخراشه...داستان نوشتم...کتاب خوندم و وضع سلامتم ارتقا پیدا کرد...کسی چه میدونه آینده چی میشه...زمان آبستن حوادثه..ممکنه خیلی اتفاقای خوب و بد پیش بیاد...پس صبر کن ماهی کوچولو و فقط به انجیر های رسیده باغ پدربزرگ در بعدازظهر امروز فکر کن...فقط به انجیر ها....