یادداشت23-جهان تسلسل وار

نمیشه انکار کرد نمیشه تسلیم شد نمیشه فراموش کرد.....

به نظرم هر انسان یه جهانه که با جهان های دیگه در ارتباطه....درست مثل دونه های تسبیح به هم متصلیم....وقتی یکی ازین جهان ها نابود شد نمیشه گفت خب یکی حذف شد اشکال نداره....هر انسان و هر موجودی که هست با فقدانش روی جهان های دیگه تاثیر میذاره....روی حرکاتشون روی حرفاشون روی هدف ها و آرزوهاشون حتی روی نسل های بعدی....پس نمیشه گفت فراموش میکنم نه.....حتی پروردگار هم یه جورایی به رابطه ی تسلسلی توی کتابش اشاره کرده"اگر کسی زندگی بنده ای رو نجات بده انگار کل دنیا رو نجات داده و اگه کسی رو بکشه انگار کل دنیا رو کشته"حالا چی شد که این فکرا به ذهنم رسید؟

همسایه ی طبقه ی بالاییمون یه دختر 4ساله داره که مدام گریه میکنه و اذیت میکنه...از دست گریه هاش امون نداشتیم ختی کله سحر ....همشم بهشون فحش میدادیم و من هی میگفتم اگه این بچه رو تنها گیر بیارم یه کتک مفصل بهش میزنم تا اینکه....

یه روزی و یه جایی با خانوم همسایه آشنا شدیم....زن جوان آرایش کرده بوده ای که اگه بینیشو عمل میکرد میشد گفت خشگله....رفتارش سرد و عصبی و نجوش بود....میگفت مادرشو از دست داده در 19سالگی....و  بعد از اون هیچ چیز جای خالیشو پر نکرده....

احساس میکردم که چقد زن تنها و افسرده ایه....زنی که به نیازهای کودکش پاسخ نمیده چون کودک درونش هنوز داره دنبال مادر خودش میگرده...

همسایه گفت...بچه حرف نمیزنه من بهش توجه نمیکنم اون گریه میکنه و پاشو به زمین میکوبه من عصبی میشم و اونو کتک میزنم اون گریه میکنه من گریه میکنم.....به همین راحتی با فقدان یه آدم دو نسل بعدش هم دچار ضرر و زیان شدن...با این حال نمیدونم چی بگم چون هیچ چاره ی دیگه ای به جز فراموش کردن نیست....هیچ چاره ای به جز تسکین....ببخشید اگه غم و غصه ای بود ولی همیشه که قرار نیست شاد باشه هااااا....ینی چی آخه ....به مریم مبگم تروخدا نوشته هامو بخون چس ناله نباشه آه مردم دومنمو بگیره....میگه هست هست هست.....شرمنده اگه کمدی فاخر هم بنویسم این عذاب وجدان رو دارم که نکنه یکی باهاش زار بزنه....