شعر جدیدم-نیمه نیمه

نمی دانم/شاید اگر صبح بود به انتظار می نشستم ظهر دیدن را/ولی افسوس که نیمی از من در خواب دیشبم جا مانده /من بدون نیمه ام/تنها نیمی از چیزیم/نیمی از بودن/نیمی از نبودن

نیمه نیمه دیدن هرچیز/مثل خوردن مخلوط عجیب سبزیجات است با زیتون/

برای کاهش وزن/نیمه نیمه دیدن هرچیز شایدمثل بغل کردن خورشید است/که می سوزاند/و اشک را مثل پیاز به چشم هامان میاورد/من که نیمه ام همچون تاریکیست/که فرو میغلطد در نور/و صبح را به انتشار دیدن دعوت می کند/من نیمی از ابرم/که میبارد بر رود/میبارد بر در صحرا/و میبارد در جوی های کوچک فاضلاب/نیمه نیمه دیدن هرچیز/مثل دزدیدن پنیر است/وقتی که موش های خواب /پلک های روشنت را جویده باشند/من نیمی از کوهم/وقتی که قلبم را/برای حماسه عشق و سیمان شکسته باشند/من چوپانیم که مینوازم نیمی از نی را/نیمی از صدارا/نیمی از شنیدن را/نیمه نیمه دیدن  دیدن هر چیز/مثل پریدن است از ارتفاع/با چتر/من نیمی از سنگم/بر صخره ای/بر گوری/یا بر انگشت زنی محزون /ترک میخورم از اصابت کلام /و میمیرم از طلوع تیشه/نیمه نیمه دیدن هر چیز/مثل بلوغ زودرس دختری ست/که میپیچد بر خود/و رنگ میگیرد گونه های کودکانه اش از شرم زنانگی/من نیمی از یک کنسرو لوبیا هستم/نیمی از یک بشقاب برنج/نیمی از خانه-نیمی از شب/و نیمی از یک مهمان ناخوانده/که تمام نیمه های مرا می بلعد/نیمه نیمه دیدن هرچیز/مثل بوسیدن روی ماه زندگیست/وقتی که بیداری/و بیداریت آنقدر واقعیست/که تمام مرغان آسمان به حالت گریه میکنند/من مهرم/من شیطان مسلمم/من قدیسم/من یک انقلابی محکوم به اعدامم/من یک رود خروشانم/من یک بودای مرده ام/من جهانیم سرشار از نیمه های بی تکرار/که میچرخد و می چرخد/و آنگاه که خورشید طلوع کرد/صبح را به انتشار نیمه ها دعوت خواهد کرد....